Το Κεφαλογιόφυρο είναι ένα εξαίρετο μνημείο γεφυροποιίας στις κλεισούρες του Μόρνου κάτω από τον οικισμό Καταφύγιο που διατηρείται πολύ καλά από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Από το γεφύρι αυτό επικοινωνούσε η Δωρίδα με τη Ναυπακτία, ιδιαίτερα όταν ο Μόρνος κατέβαζε και ήταν αδιάβατος. Από αυτό πέρασαν και βρήκαν καταφύγιο στο κοντινό Μοναστήρι της Βαρνάκοβας οι διασωθέντες της ηρωικής Εξόδου του Μεσολογγίου (10 Απριλίου 1826). Το γεφύρι, σύμφωνα με την παράδοση, είναι διπλά στοιχειωμένο. Τα δύο «στοιχειά», ο Αράπης από το Ναυπακτιώτικο μέρος και η Μπελεσίτσα από το Δωρικό βοηθώντας το ένα το άλλο καταφέρνουν αιώνες τώρα και προστατεύουν το γεφύρι από το θυμό του Μόρνου.

Άνω Χώρα:Το 2ο δεκαήμερο του Φλεβάρη.

Το μοναστήρι της Παναγιάς της Αμπελακιώτισσας θεωρείται ως «η κιβωτός της Ναυπακτίας». Έχει μακραίωνη ιστορία και φυλάσσει σημαντικά κειμήλια, όπως τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, η οποία εμφανίσθηκε πάνω σε μια μεγάλη βελανιδιά, το 1456, όταν προσπάθησαν τρεις φορές οι Οθωμανοί κατακτητές στα Αμπελάκια της Θεσσαλίας να την καταστρέψουν. Η βελανιδιά στέκει ζωντανή σήμερα πίσω από το ιερό του καθολικού. Κειμήλιο της μονής είναι το δεξί χέρι του Αγίου Πολυκάρπου, ο επιτάφιος του 1735 που κέντησε η Μαριώρα από την Πόλη και το εξαιρετικό ξυλόγλυπτο τέμπλο. Σήμερα συναντούμε δύο μοναχούς και η μονή είναι πλήρως ανακαινισμένη.